سیستم حکومت های متمرکز وفدرال 

« توزیع قوای حکومتی » 

 

 

بر مبنای اعمال حکومتی، وظایف حکومتی عبارتند از قانون گذاری، اجرای قوانین و قضاوت یا داوری در باره متخلفین از قوانین. 

در سیستم متمرکز امور قانون گذاری را به واحد های حکومت مرکزی در مرکز مملکت و امور اجرایی را به واحد های مجهز غیر متمرکز همان حکومت در استان ها و شهرستان ها واگذار و امور محلی را به سازمان های محلی سپرد. 

در سیستم فدرال امور هر سه قوه برابر قانون اساسی بین حکومت مرکزی و حکومت های ایالتی تقسیم می شود و اموری که جنبه محلی دارند به سازمان های محلی واگذار می گردد. 

توزیع قوا بین سه قوه در مرکز مملکت و بین سطوح مختلف ارضی : 

1. بر مبنای اعمال حکومتی 

2. بر مبنای وظایف یا فعالیت ها 

3. بر مبنای حوزه های انتخاباتی یا نوع رای دهندگان 

 

 

         افسردگی 

 

افسردگی، بیماری شایع عصر ماست و در كشورهای مختلف جهان روندی فزاینده دارد. مشكلات زندگی ماشینی و همچنین بحران‌های اجتماعی و فرهنگی جوامع، باعث تشدید افسردگی شده است. امروزه به‌علت شیوع بالای افسردگی در جوامع، از آن به «سرما‌خوردگی روانی» یاد می‌شود، ‌طوری كه در آمریكا آمار سال۲۰۰۶، نشان می‌دهد بیماری افسردگی، بیماری اول است. 

ما همواره در باره افسردگی یک فرد خاص سخن گفته ایم . اگر چه این فرد همواره به همراه یک رابطه یا یک گروه اجتماعی یا به ویژه خانواده مورد بررسی قرار گرفته است ولی آیا می توان درباره گروهی که افسرده است حرف زد ؟ آیا می توان در روشهای رفتاری یک اجتماع ویژه به دنبال نشانه های افسردگی گشت؟ 

 

 

مقدمه: 

 

شهروندي و جامعه مدني دو مفهومي است كه همواره با يكديگر همراه بوده¬اند، در همين راستا بسياري از انديشمندان، جامعه مدرن را جامعه مدني مي دانند، زيرا مهم ترين ويژگي جامعه مدرن، پيوستگي تفكيك ناپذير آيين شهروندي و مشاركت هاي مدني است و در مركز سياسي-جغرافيايي به نام شهر اتفاق مي افتد. در حالي كه حركت مردم در روند روبه رشد حيات مدني به سمت تكوين جامعه مدني است، از مفهوم(town) به مفهوم(city) مي رسيم. هابرماس جامعه مدني را حوزه اي مي داند كه درآن تصميم گيري ها از طريق فرآيندهاي جمعي و مشاركت فعالانه شهروندان در شرايطي آزاد و برابر صورت مي گيرد. بنابراين قهرمان اصلي جامعه مدني، شهروندي است كه مشاركت از جمله حقوق اساسي وي به شمار مي رود. 

 

 

تعريف شهر: 

 

- اجتماع بزرگي از مردم كه در منطقه نسبتا محدودي زندگي مي كنند. شهر هياتهايي از واحدهاي اجتماعي- اقتصادي- سياسي - حقوقي كه بصورت يك واحد مستقل جلوه مي كند. 

- شهر مركز توزيع اقتصادي و محل سكونت است شهر از نظر تاريخي حداكثر مركز قدرت و فرهنگ يك اجتماع. 

- شهرجامعه اي است كه بنيانش مبتني بر داد و ستد محصولات و مصنوعات و تشكيل سازمانهايي براي تهيه و توزيع آذوقه و مواد خام است. 

- شهر محل اجتماع و روابط اجتماعي و مراودات بشر است و حد و حصري براي جمعيت شهر وجود ندارد. 

بر طبق قوانين شرط شهر بودن استفاده از خدمات شهري ذكر شده است طبق ماده 4 و 7 قانون تعاريف و ضوابط تقسيمات كشوري مصوب 15/4/62 تعاريف زير براي شهر و شهرستان ارائه شده است: 

• شهر محلي است با حدود قانوني كه در محدوده جغرافيايي بخش واقع شده و از نظر بافت ساختماني؛ اشتغال و ساير عوامل داراي سيمائي با ويژگيهاي خاص خود بوده بطوريكه اكثريت ساكنان دائمي آن در مشاغل كسب؛ تجارت؛ صنعت؛ كشاورزي؛ خدمات و فعاليتهاي اداري اشتغال داشته و در زمينه خدمات شهري از خودكفايي نسبي برخوردار است و كانون مبادلات اجتماعي؛ اقتصادي؛ فرهنگي؛ سياسي و همچنين حوزه جذب و نفوذ پيرامون خود بوده و حداقل داراي 10000 نفر جمعيت باشد. 

• در جاي ديگر گفته شده: 

• شهر يك واحد حكومتي نمايندگي است كه بر اثر تقاضاي مردم و يا از طرف حكومت مركزي به منظور ايجاد سازماني مجهزتر و بهتر با همكاري مردمي كه در محدوده آن زندگي مي كنند تشكيل مي گردد و هم از طرف حكومت مركزي ممكن است مورد استفاده قرار گيرد. 

• و بطور كلي مي توان گفت : 

• شهر هياتي از تراكم جمعيت است كه داراي بعضي خصوصيات مهم اجتماعي بوده و از طريق سازمان عمومي خاصي كه آن را معمولاٌ‌ شهرداري مي گويند اداره مي شود اين سازمان واجد شخصيت حقوقي و داراي حكومت مربوط به خود مي باشد و برنامه اقتصادي و اجتماعي خاصي را دنبال مي كند. 

 

 

حکومت های محلی پدیده ای هستند که در قالب دولت و حکومت معنا و مفهوم یافته و در چارچوب دولت و حکومت پا به عرصه وجود گذاشته و تکامل می یابند. 

دولت و حکومت ارتباط بسیار نزدیکی با هم دارند که این ارتباط نزدیک باعث شده که این دو واژه اشتباهاً به جای هم به کار برده شوند. 

" دولت " نهادی است که از طریق آن فراگرد های سیاسی شکل گرفته و رسمیت پیدامی کند. دولت مفهوم حکومت را که محدود تر است در بر می گیرد. "حکومت " 

به معنی اشخاصی است که مقامات رسمی را در دست دارند و از جانب دولت اعمال قدرت می کنند .به عبارت دیگر دولت سازمانی است سیاسی،« یعنی برای حفظ نظم و امنیت ایجاد شده است » که از دو طبقه فرمانروایان و فرمانبران تشکیل شده است. طبقه فرمانروایان را حکومت می گویند. پس حکومت کارگزار و نماینده دولت است.چون دولت یک مفهوم انتزاعی است،لذا هدف های دولت به وسیله حکومت تعیین و به اجرا در می آید. 

بنابراین حکومت ابزار دولت است که تغییر می کند ولی دولت دارای ثبات نسبی است. 

این گونه میتوان نتیجه گیری کرد که نهاد دولت جهت بقاء خود نیازمند نوعی مدیریت دولتی است تا از طریق آن اهدافش را محقق سازد، که البته در صورت تناسب شیوه مدیریت با چارچوب و ساختار دولت است. 

 

 اقامتگاه رابطه‌ای مادی و حقوقی که شخص را، بدون توجه به تابعیت، به قسمتی از خاک یک کشور پیوند می‌دهد. به عبارت دیگر، اقامتگاه جایگاه حقوقی شخص را در یک کشور مشخص می نماید. اقامتگاه از جمله مفاهیم حقوقی مشترک در حقوق داخلی و حقوق بین‌المللی است. در حقوق داخلی اقامتگاه جزو موضوعات حقوق خصوصی است و به وضعیت شخص برمی گردد. وفق مادهٔ ۱۰۰۲ قانون مدنی ایران « اقامتگاه هر شخصی عبارت از محلی که شخص در آنجا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آنجا باشد. اگر محل سکونت شخص عیر از مرکز مهم امور او باشد، مرکز امور او اقامتگاه محسوب می‌شود». در حقوق بین‌الملل، اقامتگاه در کنار تابعیت یکی از عوامل تقسیم جغرافیای اشخاص در جامعه بین‌المللی است. در حقوق بین‌الملل خصوصی، در برخی مواقع، اقامتگاه نقش مهمی را در تعیین صلاحیت قضایی (تعیین دادگاه صالح) و صلاحیت قانونگذاری ( تعین قانون حاکم بر دعوی) در رسیدگی به دعاوی بین‌المللی ایفا می‌کند.

 کلید واژه ها: اقامتگاه، جایگاه حقوقی، صلاحیت قضایی، قانون حاکم.